воскресенье, 25 декабря 2011 г.




                                   qari da wvima




qari dahqroda, boboqrobda ,binas eZebda miusafari,
ewada ,sadme gamoenaxa,gamoeZebna TavSesafari.
quCaSi sust qals Seavlo Tvali,Semocala myisve safari,
mohglija sawyals Tavsaburavi,ar dautova Semosafari.
,,ram gaaSmaga?,ra mosdis netav?!”-iq viRac biWi darabebs ketavs.
patara bavSvis saTuT xelebSi  qarma vardebis kona SeniSna,
pirSavma axla masTan gaswia, patara bavSvi Zlier SeSinda.
vardebi uceb mostaca cicqnac, gadauyara dauwyo wiwkna.
ase dahqroda gadareuli, daabotebda quCaSi didxans.
ukve daRamda,qalaqSi bnela,qari auyva xeivans nela.
amden xetials veRar gauZlo, TandaTan Zala gamoelia,
amasobaSi wvimam moiuswro, hkiTxa:-,,Zamia, ram gadagria?
ar minda, Cemo, is davijero,rom siyvaruli gamogelia”.

,,siyvarulio?” CaixiTxiTa da ufro metad umata qSenas,
-,,didi xania, rom davatareb ,me guilT ,Zmao, udides wyenas.
dRes ki am gulma veRar gauZlo,mogonebebma daiwyes dena,
veRar movToke Cemi grZnobebi da gadavwyvite uazrod rbena.
bevrs mivayene tkivili albaT,es xom uazro qartexilia,
mepatieba es imitom, rom guli Suaze gatexilia.”
-,,arao ,Zmao,ver gapatieb,rogor uRirsad eqcevi yvelas,
Sen movale xar siyverulisTvis, gadaiviwyo yoveli wyena.
icode ,Zmao,Tavis siyvaruls is daibrunebs, vinc ki Rirsia
icxovrebs mSvidad amQqveyanaze da Seasrulebs Tavis misias”.
-,,verao,vera ,ver davmsviddebi,me misTvisa var gaWrili velad
da maSin, roca gamiWirdeba,myisve mogixmob, Zmao, saSvelad.”
mas Semdeg eZebs dakargul satrfos,Semoiara qroliT tye-veli,
mas ki ver mixvda, siyvarulisTvis brZola kargia ,Zaladobaa damangreveli.
da ase darCa miusafari,Aarvin ar misca TavSesafari,

sadac ki miva ,yovelTvis, yvelgan daxSuli xvdeba mudmivad kari.
mxolod wvimaa ,vinc ar datova ,ar daiviwya euli qari.
da roca vnebiT aboboqrdeba,maSinve mova Sxapuna .Cqari.

mas Semdeg mudam erTad arian, qari da wvima,wvima da qari.
wvimis valia, qars daumSvidos aRelvebuli grZnobebis jari.
                                                               
                                                                18.02.2008w  

вторник, 25 октября 2011 г.

სიზმარი
სუფრასთან ისხდნენ დიდი მგოსნები,
შოთას სადღეგღძელოს სვამდნენ პოეტები,
საოცარ სიმფონიას თხზავდნენ ფრთოსნები
და აახლებდნენ წარსულს სონეტებით.
ფშავურად ამღერებდა ვაჟა ფანდურს და
ბებერ როიალს აკვნესებდა გალაკტიონი.
აკაკიმ ქნარი მოიტანა და თან დასძინა:
,,შოთას ქებაო, ნუ გგონიათ, ეგრე იოლი“.
ვითომ ,იმ წუთში მეც იქ ვიყავ
და საოცარი სიამაყით  ამევსო გული,
იქ შეკრებილან პოეტები საქართველოსი,
ეს ივერიის წარსულია , ლეგენდად თქმული.
რუსთველს ხელთ ეპყრა ,,ვეფხისტყაოსანი“,
მიმოხატული ძირძველი კალმით.
ფეზე წამოდგა დიდი მგოსანი,
თვალი შეავლო ყველა სტუმარს მომღიმარ სახით.
მოუხმო ნესტანს,ფრიდონს,ავთანდილს,
თინათინს ,ფატმანს,
ტარიელს ისევ დაეძებენ,
ჯერ ისევ არ ჩანს.
მერე კი უცებ ,მე აღმოვჩნდი პოეტის წინ და
მეც არ ვიცი,როგორ შევბედე სიტყვა,
ვთქვი:,,ამასა გთხოვ ,ბატონო შოთა,
არ შეგიძლით, დაგვიწეროთ პოემა ისევ,
ოცდამეერთე საუკუნეს რომ შვენის ისე?“.
ჯერ შემომხედა გაოცებით,
თითქოს შეცბა და მერე გაეღიმა:
–,,ჩემს გმირებს ძველი აქვთ სიდიადე,
დღეს კი ყველეფერი გაცვდა.
მითხარი,სად ვიპოვო სიყვარული,
პოემის გმირებს რომ ახლავს?
მითხარი ,რითი მოვახერხო
იმ მეგობრობის შეცვლა,
პოემის გმირებს,რომ ერთურთისთვის
ყველაფერზე უწევთ წასვლა.
მითხარი ,სად ვიპოვო ვაჟკაცობა,
ტარიელს, ბრძოლის დროს რომ ახლავს?.
მითხარი,სად მოვნახო ,,როსტევანი“?,
ანდა ,,არაბეთი“ სად გვაქვს?
რადგან ვერ ვიპოვე ტარიელი
და არც თინათინი არ გვყავს.
დღეს ვერც ნესტანი ვერ მოვნახეთ,
ფატმანიც სანატრელი გახდა.
ფრიდონს დავეძებდი,ვერსად ვპოვე.
ამ საუკუნემ შთანთქა.
პოემის დაწერის ახალი ვერსიისთვის
ჩემი შემართებაც ჩაქრა.
თორემ შენამდე ამ იდეაზე,
ბევრი ვიფიქრე ალბათ.

მაჩვენე ,თუ იპოვი იმგვარ სიდიადეს,
იმგვარ სილამაზეს ახლა,
მოვალ და დაგიწერ,უკეთესს დაგიწერ,
გმირებს თუ მიპოვი ნაღდად.
პოემაში, ხომ ლამაზი სიყვარული
მეგობრობა უნდა ჩანდეს,
როგორ დავწერო ,,ახალტყაოსანი“,
თუ ეს გრძნობები არ ჩავდე?!“
მივხვდი ,რომ დავაშავე,
არ უნდა მეკითხა,არაფერი არ უნდა მეთქვა,
შოთა -საქართველოს გული არის,
პოემა–ამ გულის ფეთქვა.
როგორ შეიძლება კვლევ ეძებო

მეორე გული ქვეყნად
და თუ იპოვი,მაინც ვერ იქნება,
,,ამ“ გულის ,,იმგვარი“ ფეთქვა.
ამდენი საუკუნე გავიდა და
ის გული, მაინც იმგვარად ფეთქავს.


понедельник, 22 августа 2011 г.


ისევ უსასრულო ლოდინი,ისევ ჩურჩული უნაზეს ფერთა,ნეტავ ვიცოდე რას ფიქრობ ჩემზე,რას ფიქრობ ნეტავ?!
მე დავიღლები ამდენი ფიქრით,დამღლის სიშორე და მოლოდინი და უსასრულოდ გავყვები ბილიკს,ბილიკს, რომლითაც შენთან მოვედი.
ჰო,მოვედი,მაგრამ უკვე გვიან...ჰო, გვიან და მაინც დარჩენა ვამჯობინე უკან გაბრუნებას, მაგრამ ეს დარჩენა ნეტავ თუ ღირდა?
არა,არ ვიცი...იქნებ შენ იცი .
მოვედი,დავავიანე და მაინც დავრჩი...ჰო,დროებით,დროებით დავრჩი და ალაბათ დროზე უნდა წავიდე ახლა,სხვასთანაც, რომ არ დავაგვიანო.
 შენს გულს შევეკითხებიო  ჯერ -წავიდე?  
 ვიცი, რასაც მიპასუხებს , წადიო მეტყვის.
მერე ჩემს გულს ჩავეკითხები.
შენი გულიც პასუხს ელოდება თურმე,რას ეტყვის ნეტავ?
პასუხიც არ სჩანს...
ლოდინიც ალბათ უთუოდ დამღლის და იქნებ არც ღირს.
...და ისევ ჩურჩულს უნაზეს ფერთა ისევდაისევ მოვყავარ შენთან.
 ახლა კი რა ვქნა, იქნებ წასვლა სჯობს უაზრო ლოდინს და ალბათ წავალ.
 ჰო, სხვასთან...სხვასთან.
იქნებ წასვლის დროს დარჩიო მითხრა.ვიცი,არ მეტყვი.არადა სხვისკენ წასულს კვლავ შენთან დამაბრუნებს შენი ერთი ფრაზა- ,,ნუ წახვალ ახლა,მჭირდები მართლა",
შენ კი რატომღაც არ ამბობ ამას.
გთხოვ, ნუ გამიშვებ,სანამ აქა ვარ,სანამ ახლოს ვარ,სანამ ჯერ კიდევ არაა გვიან,ჯერ კიდევ ლოდინს არ დავუღლივარ...არ დავუღლივარ.
დამღლის სიმუქე უნაზეს ფერთა,დამღლის და მერე ვერ მოვალ შენთან.
დამედევნები?  
ოჰ,ალბათ არა, არა და არა.
წავიდე ახლა?
პასუხს შენგან ველი,რას მეტყვი  რას? რას მეტყვი ნეტავ?
წავიდე,წავიდე,წავიდე ახლა?


მაინც არ მიგიღებ!

აღარ დაბრუნდე, აღარ მინდა ამდენი გლოვა,
შენ კი წახვედი,მაგრამ მალე სხვა ვინმე მოვა,
ეს ვიცი, შენი დავიწყება გამიჭირდება,მაგრამ იცოდე შებრალება არ დამჭირდება.

მე ძლიერი ვარ,გადავლეხავ ამ სიმარტოვეს,
ისიც კი ვიცი,მოგონება არ მიმატოვებს,
ვიმედოვნებ,რომ მარტოობა მე დამივიწყებს,
ის ვირაცა კი შენზე ფიქრებს გადამავიწყებს.
მჯერა,რომ უკან დაბრუნებას ისევ აპირებ,
მაგრამ ამჯერად შერიგებას ნუ დააპირებ!
რომ მოხვალ მაშინ მე შენ გეტყვი-არ ხარ საჭირო,
და ნუ იფიქრებ სიყვარულით კვლავ დამიჭირო.
ნუ ითხოვ იმას,რაც ოდესღაც შენ უარჰყავი,
იქნება მიხვდე, რომ იმ წუთში მკაცრი იყავი.
გეგონა, მუდამ შენზე ფიქრში გავატარებდი?!
რომ შენს სიყვარულს მუდამ გულით დავატარებდი?!
და როცა წადი,მაშინ რა იფიქრე?!
უკან დაბრუნება რატომ ჩაიფიქრე?
ნუთუ არ იცოდი,აღარ მიგიღებდი
და გულის კარებს სხვასაც გავუღებდი.
ნუთუ რა გეგონა ,არ დაგივიწყებდი?
და რომ სიყვარულს თავიდან დავიწყებდით?!
იცი ,რას გეტყვი?-ეს მაშინ გეფიქრა,
წასვლის დროს ბილიკებს ,ცრემლი რომ ეფინა.
მე მაინც გეტყვი,ძლიერ რომ მიჭირდეს,
არ მინდა,ნუ მოხვალ,მაინც არ მიგიღებ!
19.09.2009 (საკითარი შემოქმედებიდან) ბ.მაჩიტიძე

უსათაურო